To magiczna, piękna opowieść o dniach codziennych i tych wyjątkowych, o cierpieniu, miłości i całej gamie możliwych uczuć, o skomplikowanych relacjach między ludźmi, a przede wszystkim to opowieść o ludzkim życiu. Wspaniała gra aktorska, cudowna muzyka, malarskie kadry i cała poetyka sprawiają że jest to dzieło ponadczasowe, a świat który przedstawia jest tym do którego chciałby się nieraz uciec. Mimo, że historia dzieje się w odległych już czasach, coś sprawia że dziwnie za nimi tęsknię. Całość bardzo przypomina mi powieść Olgi Tokarczuk "Prawiek i inne czasy", gdy ją czytałam często przywoływałam w swojej pamięci obraz filmowych Juryszek.
"Boża podszewka" to jedna z bardziej wzruszających i piękniejszych rzeczy jakie można było kiedykolwiek zobaczyć w telewizji.